Simson Sr50
Oznaczenie SR50 obejmuje rodzinę skuterów Simson, które zastąpiły produkowany wcześniej model KR51/2. Oznaczenie SR pochodzi od słów StadtRoller czyli "Skuter Miejski". W czasie konstruowania projektu początkowo planowano jedynie modernizację modelu KR51/2 pod oznaczeniem KR52 lub KR80 (prototyp tego modelu można zobaczyć w muzeum motocykli w Suhl), jednak zdecydowano się na zupełnie nową konstrukcję. Opracowali ją Clauss Dietel i Lutz Rudolph w roku 1985. Skuter otrzymał złote medale na targach w Lipsku, Brnie i Poznaniu. Seryjną produkcję rozpoczęto w 1986 roku, z dzienną produkcją 200 sztuk.

Wszystkie skutery z tej rodziny były wyposażone w dwusuwowy, jednocylindrowy, chłodzony powietrzem silnik typu M531/541 o pojemności 50cm³ (jedynie wersja SR80 miała zwiększoną pojemność) i trzy lub czterobiegową skrzynię biegów. Zmiana biegu odbywa się lewą stopą, jednak w odróżnieniu od modelu KR51 i motocykli zmiana biegu odbywa się przez przesunięcie do przodu lub do tyłu pionowo umieszczonej dźwigni zmiany biegów w przedniej części podnóżka. Włączenie pierwszego biegu następuje po przesunięciu dźwigni do przodu, włączenie drugiego i kolejnych biegów - przez przesunięcie dźwigni do tyłu. Uruchomienie tylnego hamulca odbywa się prawą stopą, dźwignią umieszczoną blisko ramy pojazdu. Obie dźwignie są wysoko umieszczone, dzięki czemu można wygodnie trzymać stopy pod dźwigniami, blisko przednich owiewek. Jednocześnie takie rozwiązanie nieznacznie utrudnia obsługę w stosunku do tradycyjnego rozwiązania mokików S51.

Silnik umieszczono centralnie, bardzo nisko. Układ wydechowy poprowadzono pod prawym podnóżkiem. W podwoziu zastosowano ramę skonstruowaną ze spawanych elementów tłoczonych z blachy stalowej, która jednocześnie tworzy całą bryłę nadwozia skutera. Zawieszenie przednie to widelec teleskopowy, znany z modelu S51. Koła wytłaczane ze stali mają rozmiar 12 cali, wyposażono je w opony o szerokości 3 cale. Podwozie ma mały prześwit (ok. 130 mm) oraz nisko umieszczony środek ciężkości, rozkład mas przód-tył wynosi około 40:60. W nadwoziu po raz pierwszy użyto elementów nadwozia produkowanych z tworzyw sztucznych, obudowę przedniej lampy i licznika, osłony silnika i instalacji oraz tylny błotnik. Pod siedzeniem kierowcy umieszczono zbiornik paliwa o pojemności 6,5 litrów, którego wyeksponowano na tle bryły nadwozia. W tylnej części, pod siedzeniem umieszczono niewielkich rozmiarów schowek na narzędzia. Pod kierownicą umieszczono hak na torbę z zakupami. Przewidziano zabezpieczenie przeciwkradzieżowe kasku - przy główce ramy jest bolec na którym można powiesić kask za sprzączki, kask zabezpiecza się po przekręceniu i zablokowaniu kierownicy.

Do skutera można było dokupić kufer boczny Pneumant tour 26s (KTA BAG-Nr. 2146) o pojemności 26 l i maksymalnej ładowności 7 kg, którego można było założyć na stelażu bagażnika seryjnie montowanym w wybranych modelach od połowy 1988 roku. W starszych modelach montowano bagażniki boczne nieprzystosowane do montażu bocznego kufra. Ze względu na nożny starter nie przewidziano montażu kufra po lewej stronie pojazdu, dopiero później do modeli Gamma, a następnie Star Classic możliwe było dokupienie stelaża na lewą stronę. W późniejszym okresie dostępny był kufer centralny, do którego przy montażu konieczna była zmiana stelaża tylnych lamp (lub uchwytu pasażera w modelach Gamma). Dostępne było także siedzenie dziecięce (dziecko siedziało przed kierowcą), średniej wielkości przednia szyba, osłona na nogi oraz przyczepka motorowerowa MWH/RB
Wróć do Motory