WSK 125 Nazwa i znak firmowy pochodziły wprost od nazwy producenta: Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku, gdzie dla zaspokojenia potrzeb rynku w 1955 roku zlokalizowano dodatkową produkcję motocykli M06. Motocykle WSK M06 do 1957 roku nie różniły się od tych produkowanych przez WFM jednak w późniejszych latach konstruktorzy z WSK zaczęli konkurować z głównym producentem pod względem stosowanych rozwiązań i modernizacji i to na tyle skutecznie, że zaprezentowany na Targach Poznańskich wiosną 1964 roku zmodernizowany model M06 zachowując tę samą cenę co WFM miał solidny widelec teleskopowy z tłumieniem olejowym, pełnobębnowe hamulce, większy reflektor i wzmocnioną ramę. Stało się to jedną z przyczyn decyzji o zamknięciu produkcji w warszawskiej wytwórni.
Podstawowy model M06 produkowany był ze zmianami aż do roku 1985. Ostatni egzemplarz WSK zjechał z taśmy 31 października 1985 roku i był to ostatni motocykl wyprodukowany w Polsce.

W fabryce Cegielskiego w Poznaniu (stąd pochodzi dokumentacja techniczno-ruchowa) lub ZNTK Wrocław (tak głosi napis na jednej z zachowanych tabliczek znamionowych) produkowano także w oparciu o silnik WFM 150 drezynę DL2. 13 maja 2010 roku w Świdniku otworzono pierwsze muzeum tej marki motocykli[1]. Obecnie Moto Strefa WSK jest jedną z części składowych świdnickiej Strefy Historii, otwartej 7 września 2013 roku.
Klasa 125 cm³
(motocykle produkowane seryjnie)

WSK M06 (1955-65 207 649 sztuk)
WSK M06 Z (1959-1964)
WSK M06 L (1959-1964)
WSK M150 (z silnikiem s06 z wfm wyprodukowano tylko 9988 produkowano ją tylko w 1960)
WSK M06-Z2 (1959-1967 114 761 sztuk)
WSK M06-64 (1964-1967 235 084 sztuk)
WSK M06 B1 (1966-1971 319 069 sztuk)
WSK M06 B3 (1971-1985 658 406 sztuk)
WSK M06 B3 Gil (1974-1980 58 683 sztuk)
WSK M06 B3 Bąk (1975-1977 9 701 sztuk)
WSK M06 B3 Lelek (1975-1977 12 438 sztuk)
WSK M06 B3 Kos (1979-1985 41 540 sztuk)
WSK M06 B3 Kraska (1978 około 12 sztuk)
WSK Barron 125 (1976-1977 105 sztuk)
Wróć do Motory